Spotkania Apostolstwa Dobrej Śmierci Diecezji Opolskiej wpisują się w sezon pielgrzymkowy Kościoła Pątniczego MB Bolesnej na Szwedzkiej Górce od 2016 roku. Wspólnota apostolska MB Bolesnej Patronki Dobrej Śmierci gromadzi się tutaj raz w roku podczas Dnia Skupienia. Tego dnia osoby tworzące parafialne grupy ADS przez modlitwę, spowiedż, Eucharystię i rozważanie Drogi Krzyżowej, umacniają swą apostolską postawę i gotowość służenia innym. Wszystko po to, aby później w swoich Parafiach, w miejscu swojego życia i pracy przez cały rok prosić Boga. Prosić o co? O błogosławieństwo Niepokalanej, Matki Bożej Bolesnej dla wyproszenia łaski wytrwania w Komunii z Bogiem dla jednych i umocnienie wiary wyrażającej sie w trwaniu w Komunii z Bogiem dla drugich. Trzecią grupą, którą wspiera ADS są osoby, które radości bycia w Komunii z Bogiem nie poznały czy też nie doceniły.

Apostolstwo Dobrej Śmierci roztacza błogosławieństwo Niepokalanej na wszystkie oddalone od łaski Bożej osoby, aby wyproszona przez Bolesną Matkę łaska dobrej śmierci znalazła swój owoc w ich nawróceniu. Ostatecznie jak wskazuje nazwa wspólnoty, jej modlitewna troska o człowieka zmierza do tego, aby jeszcze w ostatniej minucie życia dosięgnęła grzesznika zbawienna łaska nawrócenia i otworzyła mu bramę zbawienia wiecznego. To, że jesteśmy zbawieni przez Pana, to wiemy, ale czy człowiek skorzysta z łaski zbawienia, tego nie wiemy. Życie ludzkie stanowi pole zaciętej walki podczas której wyłania się wymiar ostateczny istnienia każdego z nas. Dzisiaj już bardziej widoczny jest zasięg tej bezwzględnej walki duchowej, która toczy się na świecie. Jej efektem jest mnóstwo podziałów, które widzimy i coraz dotkliwiej doświadczamy. Podziałów, pomimo tak uporczywego zaklinania rzeczywistości w wysiłkach łączenie zła z dobrem, czy wręcz nazywania zła dobrem. Na próżno!

Powstaje chora rzeczywistość zobojętnienia na dobro i zło, gdyż zło nie łączy się z dobrem tak jak ogień nie łączy się z wodą. Jakże zwodnicza jest iluzja pozornej zgody dobra i zła w człowieku. Taka iluzja pochodzi od złego, od przeciwnika zbawienia wiecznego. Krzyż Chrystusa i stojąca przy nim Matka Boża Bolesna ukazują jak wielka jest cena dobra, które zwycieża zło i daje życie wieczne. Tu w pryzmacie męki i śmierci Jezusa widać granicę jaką złu atakującemu człowieka postawił Bóg. Nie ma żadnego zjednoczenia dobra ze złem. Zło rodzi zło, a dobro rodzi dobro, a każdy z nas tworzy siebie przed Bogiem i ludźmi z tego, co posiada i czym dysponuje. Czy zgoda na zło, które czynię jest jednocześnie zgodą na wzięcie odpowiedzialności za nie?  Dlaczego czyniąc zło skazuję innych na przyjmowanie efektów mojego zła? Jest wiele pytań, które trzeba sobie zadać dla ukazania szerszego kontekstu dobrych lub złych czynów, myśli i słów z których utkane jest nasze ludzkie życie. Istnieje jednak zawsze możliwość weryfikacji swojej postawy, możliwość rozgraniczenia w sobie pobudek, które nami powodują. Może się bowiem okazać, że zbyt łatwo jest nam czynić zło, a zbyt trudno jest nam czynić dobro. Czy nie powinno być odwrotnie, skoro tak bardzo chcemy dobra i uznajemy w sobie priorytet dobra nad złem? Skąd zatem tyle mojego osobistego zła? Skąd wreszcie moje roszczenie dobra dla siebie od innych przy moim kompletnym braku wzajemności? Warto się zastanowić. Gdy odpowiemy sobie na te pytania, łatwiej zrozumiemy sens i wartość Apostolstwa Dobrej Śmierci.